kötüleme

Turkish

Etymology

See kötü.

Noun

kötüleme (definite accusative kötülemeyi, plural kötülemeler)

1. verbal noun of kötülemek (“to speak ill of, to slander; to become unhealthy”)

Declension

Inflection
Nominative	kötüleme
Definite accusative	kötülemeyi
	Singular	Plural
Nominative	kötüleme	kötülemeler
Definite accusative	kötülemeyi	kötülemeleri
Dative	kötülemeye	kötülemelere
Locative	kötülemede	kötülemelerde
Ablative	kötülemeden	kötülemelerden
Genitive	kötülemenin	kötülemelerin