kùńc

Kashubian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkwuɲt͡s/
• Rhymes: -uɲt͡s
• Syllabification: kùńc

Noun

kùńc m inan (related adjective kùńcowi)

1. end, finish (time in which something stops)
2. end (final part of something, i.e. a work such as a movie or book)
3. end (place where something ends)

Declension

Declension of kùńc

	singular	plural
nominative	kùńc	kùńce
genitive	kùńca	kùńców
dative	kùńcowi	kùńcóm
accusative	kùńc	kùńce
instrumental	kùńcã	kùńcama
locative	kùńcu	kùńcach
vocative	kùńcu	kùńce

Derived terms

verbs

• kùńczëc impf

 

Further reading

• Stefan Ramułt (1893) “kònc”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego (in Kashubian), page 72
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “koniec”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[1], volume 1, page 702
• “kùńc”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022