kış uykusu

Turkish

Etymology

From kış (“winter”) +‎ uyku (“sleep”) +‎ -su (3rd person singular possessive suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): [kɯʃ ujkusu]
• Hyphenation: kış‧uy‧ku‧su

Noun

kış uykusu (definite accusative kış uykusunu, plural kış uykuları)

1. hibernation
2. (figuratively) stagnation, an inactive period

Declension

Inflection
Nominative	kış uykusu
Definite accusative	kış uykusunu
	Singular	Plural
Nominative	kış uykusu	kış uykuları
Definite accusative	kış uykusunu	kış uykularını
Dative	kış uykusuna	kış uykularına
Locative	kış uykusunda	kış uykularında
Ablative	kış uykusundan	kış uykularından
Genitive	kış uykusunun	kış uykularının