kalabalık

See also: kalabalik

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قالابالق (kalabalık).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɑ.ɫɑ.bɑˈɫɯk/

Noun

kalabalık

1. crowd

Declension

Declension of kalabalık

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kalabalık	kalabalıklar
definite accusative (belirtme)	kalabalığı	kalabalıkları
dative (yönelme)	kalabalığa	kalabalıklara
locative (bulunma)	kalabalıkta	kalabalıklarda
ablative (ayrılma)	kalabalıktan	kalabalıklardan
genitive (tamlayan)	kalabalığın	kalabalıkların

Adjective

kalabalık

1. crowded