Esperanto

edit

Noun

edit

kalkon

  1. accusative singular of kalko

Swedish

edit

Etymology

edit

Borrowed from Low German kalkûn or Dutch kalkoen, nominalisation of kalkûnsche höner or kalkoensche haan "hen from Calicut" (modern Kozhikode, India).[1][2] Doublet of kalikå.

Pronunciation

edit

Noun

edit

kalkon c

  1. a turkey; a kind of large bird
  2. (colloquial) a turkey; a failure

Declension

edit
Declension of kalkon 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kalkon kalkonen kalkoner kalkonerna
Genitive kalkons kalkonens kalkoners kalkonernas

Derived terms

edit

References

edit
  1. ^ kalkon in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
  2. ^ kalkon in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)