Esperanto edit

Noun edit

kalkon

  1. accusative singular of kalko

Swedish edit

Etymology edit

Borrowed from Low German kalkûn or Dutch kalkoen, nominalisation of kalkûnsche höner or kalkoensche haan "hen from Calicut" (modern Kozhikode, India).[1][2] Doublet of kalikå.

Pronunciation edit

Noun edit

kalkon c

  1. a turkey; a kind of large bird
  2. (colloquial) a turkey; a failure

Declension edit

Declension of kalkon 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kalkon kalkonen kalkoner kalkonerna
Genitive kalkons kalkonens kalkoners kalkonernas

Derived terms edit

References edit

  1. ^ kalkon in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
  2. ^ kalkon in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)