karaiitti
Finnish edit
Etymology edit
From German Karait, from Hebrew קראי.
Pronunciation edit
Noun edit
karaiitti
Declension edit
Inflection of karaiitti (Kotus type 5*C/risti, tt-t gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | karaiitti | karaiitit | ||
genitive | karaiitin | karaiittien | ||
partitive | karaiittiä | karaiittejä | ||
illative | karaiittiin | karaiitteihin | ||
singular | plural | |||
nominative | karaiitti | karaiitit | ||
accusative | nom. | karaiitti | karaiitit | |
gen. | karaiitin | |||
genitive | karaiitin | karaiittien | ||
partitive | karaiittiä | karaiittejä | ||
inessive | karaiitissä | karaiiteissä | ||
elative | karaiitistä | karaiiteistä | ||
illative | karaiittiin | karaiitteihin | ||
adessive | karaiitillä | karaiiteillä | ||
ablative | karaiitiltä | karaiiteiltä | ||
allative | karaiitille | karaiiteille | ||
essive | karaiittinä | karaiitteinä | ||
translative | karaiitiksi | karaiiteiksi | ||
abessive | karaiitittä | karaiiteittä | ||
instructive | — | karaiitein | ||
comitative | See the possessive forms below. |