kennandi
Old Norse edit
Etymology edit
Present participle of kenna.
Noun edit
kennandi m
Declension edit
Declension of kennandi (strong nd-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | kennandi | kennandinn | kennendr | kennendrnir |
accusative | kennanda | kennandann | kennendr | kennendrna |
dative | kennanda | kennandanum | kennǫndum | kennǫndunum |
genitive | kennanda | kennandans | kennanda | kennandanna |
Participle edit
kennandi
- present participle of kenna.
Declension edit
Declension of kennandi present participle of kenna
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | kennandi | kennandi | kennanda |
accusative | kennanda | kennandi | kennanda |
dative | kennanda | kennandi | kennanda |
genitive | kennanda | kennandi | kennanda |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | kennandi | kennandi | kennandi |
accusative | kennandi | kennandi | kennandi |
dative | kennǫndum | kennǫndum | kennǫndum |
genitive | kennandi | kennandi | kennandi |
References edit
- “kennandi”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press