kið

See also: kith, kiþ, kid, Kid, and KID

Icelandic

Etymology

From Old Norse kið, from Proto-Germanic *kidją (“kid”).

Pronunciation

• IPA^(key): /cʰɪːð/

  Rhymes: -ɪːð

Noun

kið n (genitive singular kiðs, nominative plural kið)

1. kid (young goat)

Declension

declension of kið

n-s	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kið	kiðið	kið	kiðin
accusative	kið	kiðið	kið	kiðin
dative	kiði	kiðinu	kiðum	kiðunum
genitive	kiðs	kiðsins	kiða	kiðanna

Synonyms

• (kid): kiðlingur

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kidją (“goatling, kid”).

Noun

kið n

1. a goatling, kid

Declension

  Declension of kið (strong ja-stem)

neuter	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kið	kiðit	kið	kiðin
accusative	kið	kiðit	kið	kiðin
dative	kiði	kiðinu	kiðjum	kiðjunum
genitive	kiðs	kiðsins	kiðja	kiðjanna

Derived terms

• kiðlingr

Descendants

• Icelandic: kið
• Norwegian Nynorsk: kje
• Norwegian Bokmål: kje
• Old Swedish: kiþ
  • Swedish: kid
• Danish: kid
  • → Norwegian Bokmål: kid (“goatling mutton”)
• → Middle English: kydde, kide, kid
  • Scots: kid
  • English: kid