kinąć

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kydnǫti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kinɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kinɑ̃t͡ɕ/

Verb

kinąć pf

1. (attested in Masovia) to fling, to throw

   Synonyms: cisnąć, łuczyć, rzucić

   • 1920 [1402], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume I, number 234, Płońsk:

     Csom vczinil Chrczonowi, tom vczinil za yego poczøtkem, kedi na mø toporem kinøl

     [Csom uczynił Chrczonowi, tom uczynił za jego początkiem, kiedy na mię toporem kinął]

Descendants

• Polish: (obsolete) kinąć

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kinąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN