konulauss

Old Norse

Etymology

From kona (“wife, woman”) +‎ lauss (“less”).

Adjective

konulauss

1. wifeless, widowed

Declension

    Strong declension of konulauss

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	konulauss	konulaus	konulaust
accusative	konulausan	konulausa	konulaust
dative	konulausum	konulaussi	konulausu
genitive	konulauss	konulaussar	konulauss
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	konulausir	konulausar	konulaus
accusative	konulausa	konulausar	konulaus
dative	konulausum	konulausum	konulausum
genitive	konulaussa	konulaussa	konulaussa

    Weak declension of konulauss

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	konulausi	konulausa	konulausa
accusative	konulausa	konulausu	konulausa
dative	konulausa	konulausu	konulausa
genitive	konulausa	konulausu	konulausa
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	konulausu	konulausu	konulausu
accusative	konulausu	konulausu	konulausu
dative	konulausum	konulausum	konulausum
genitive	konulausu	konulausu	konulausu

References

• “konulauss”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press