See also: kränke

Danish

edit

Etymology

edit

From Middle Low German krenken, from Old Saxon *krenkian, from Proto-West Germanic *krankijan.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈkʰʁ̥aŋɡ̊ə]

Verb

edit

krænke (imperative krænk, infinitive at krænke, present tense krænker, past tense krænkede, perfect tense har krænket)

  1. offend
  2. violate
  3. abuse sexually