láðvǫrðr

Old Norse

Etymology

From láð +‎ vǫrðr.

Noun

láðvǫrðr m

1. (poetic) The guardian of a nation (used of kings).

Declension

  Declension of láðvǫrðr (strong u-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	láðvǫrðr	láðvǫrðrinn	láðverðir	láðverðirnir
accusative	láðvǫrð	láðvǫrðinn	láðvǫrðu	láðvǫrðuna
dative	láðverði	láðverðinum	láðvǫrðum	láðvǫrðunum
genitive	láðvarðar	láðvarðarins	láðvarða	láðvarðanna