Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish مغدور (mağdur), from Arabic مَغْدُور (maḡdūr), passive participle of غَدَرَ (ḡadara, to betray, desert). Nişanyan considers this a pseudo-loan, a regular Arabic formation not attested in Arabic when it appeared in Ottoman Turkish in the 19th century.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

mağdur

  1. (of a person) Treated unjustly; aggrieved.

Declension

edit

Noun

edit

mağdur (definite accusative mağduru, plural mağdurlar)

  1. (law) victim

Declension

edit
Inflection
Nominative mağdur
Definite accusative mağduru
Singular Plural
Nominative mağdur mağdurlar
Definite accusative mağduru mağdurları
Dative mağdura mağdurlara
Locative mağdurda mağdurlarda
Ablative mağdurdan mağdurlardan
Genitive mağdurun mağdurların

Derived terms

edit

Further reading

edit