Turkish

edit

Etymology

edit

Inherited from Ottoman Turkish مغرور (maġrur, self-confident, proud, conceited, deceived),[1][2] from Arabic مَغْرُور (maḡrūr, misled, deceived, fooled, conceited, vain), passive participle of غَرَّ (ḡarra, to deceive, to delude).[3]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /maːˈɾuɾ/
  • Hyphenation: mağ‧rur

Adjective

edit

mağrur

  1. proud, conceited, vain
    Synonyms: kurumlu, gururlu, kibirli, kendini beğenmiş
    Babam basit bir oduncu olduğu halde annem daima çok mağrur ve kibirli olmuştur.My dad was a simple lumberjack, whereas my mom was always conceited and vain.

Declension

edit

Derived terms

edit
edit

References

edit
  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “مغرور”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1922
  2. ^ Kélékian, Diran (1911) “مغرور”, in Dictionnaire turc-français[2], Constantinople: Mihran, page 1198
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “mağrur”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

edit