maculatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of maculō (“stain, make spotted”).
Participle edit
maculātus (feminine maculāta, neuter maculātum); first/second-declension participle
- stained, spotted, having been stained.
- defiled, polluted, having been defiled.
- (figuratively) dishonored, having been dishonored.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | maculātus | maculāta | maculātum | maculātī | maculātae | maculāta | |
Genitive | maculātī | maculātae | maculātī | maculātōrum | maculātārum | maculātōrum | |
Dative | maculātō | maculātō | maculātīs | ||||
Accusative | maculātum | maculātam | maculātum | maculātōs | maculātās | maculāta | |
Ablative | maculātō | maculātā | maculātō | maculātīs | |||
Vocative | maculāte | maculāta | maculātum | maculātī | maculātae | maculāta |
Antonyms edit
Descendants edit
- English: maculate
- French: moucheté, maculé
- Italian: macchiato, maculato
- Portuguese: manchado, maculado
- Spanish: manchado, maculado
References edit
- maculatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)