mantilium
Latin edit
Noun edit
mantīlium n (genitive mantīliī or mantīlī); second declension
- alternative form of mantēle
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mantīlium | mantīlia |
Genitive | mantīliī mantīlī1 |
mantīliōrum |
Dative | mantīliō | mantīliīs |
Accusative | mantīlium | mantīlia |
Ablative | mantīliō | mantīliīs |
Vocative | mantīlium | mantīlia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).