meschita
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Arabic مَسْجِد (masjid).
Pronunciation edit
- (Germany) IPA(key): /mɛ.ˈʃɪ.tʰa/ (at time of borrowing)
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mesˈki.ta/, [mesˈkiːt̪ä]
Noun edit
meschita f (genitive meschitae); first declension
- (Medieval Latin) mosque
- 1591, Leunclavius, Historiae Musulmanae Turcorum, de monumentis ipsorum exscriptae, libri XVIII[1], column 195:
- Condidit secundum haec Urchan Nicaeae magnam quamdam meschitam sive templum, in quo sui die Veneris hebdomadarium, Muhametano ritu, festum celebrarent.
- Accordingly Orhan built a certain great mosque or temple in Nicaea, in which his people were to celebrate a weekly feast on Friday in the Mohammedan rite.
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | meschita | meschitae |
Genitive | meschitae | meschitārum |
Dative | meschitae | meschitīs |
Accusative | meschitam | meschitās |
Ablative | meschitā | meschitīs |
Vocative | meschita | meschitae |
Descendants edit
- Spanish: mezquita
References edit
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “meschita”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill