mezun
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish مأذون (mezun), from Arabic مَأْذُون (maʔḏūn), passive participle of أَذِنَ (ʔaḏina).
Pronunciation edit
Adjective edit
mezun
- (education) graduated
- 1934 September 28, “Harp Akademisinin bu seneki mezunları [This year's war college graduates]”, in Hakimiyeti Milliye:
- İki gün önce yani 26 eylûl salı günü İstanbul'da harp akademisinde bu sene akademiden mezun olan kara ve deniz zabitlerimize merasimle diplomaları dağıtılmıştır.
- (please add an English translation of this quotation)
- (archaic) permitted; authorized, licensed
Related terms edit
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “mezun”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “مأذون”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1654
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN