mollitus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of molliō (“soften, mitigate”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /molˈliː.tus/, [mɔlˈlʲiːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /molˈli.tus/, [molˈliːt̪us]
Participle edit
mollītus (feminine mollīta, neuter mollītum); first/second-declension participle
- softened, having been softened
- calmed, moderated, having been mitigated
- (figuratively) having been made unmanly or effeminate
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mollītus | mollīta | mollītum | mollītī | mollītae | mollīta | |
Genitive | mollītī | mollītae | mollītī | mollītōrum | mollītārum | mollītōrum | |
Dative | mollītō | mollītō | mollītīs | ||||
Accusative | mollītum | mollītam | mollītum | mollītōs | mollītās | mollīta | |
Ablative | mollītō | mollītā | mollītō | mollītīs | |||
Vocative | mollīte | mollīta | mollītum | mollītī | mollītae | mollīta |
References edit
- “mollitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mollitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mollitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.