monicus
Latin
editNoun
editmonicus m (genitive monicī); second declension (Late Latin)
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | monicus | monicī |
Genitive | monicī | monicōrum |
Dative | monicō | monicīs |
Accusative | monicum | monicōs |
Ablative | monicō | monicīs |
Vocative | monice | monicī |
Descendants
edit- see: monachus
References
edit- ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “mŏnăchus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volumes 6/3: Mobilis–Myxa, page 69