muhafazakâr

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish محافظه‌كار (muhafazaḱar), analyzable as muhafaza +‎ -kâr.

Pronunciation

• IPA^(key): /mu.ha.fa.za.caɾ/

Noun

muhafazakâr (definite accusative muhafazakârı, plural muhafazakârlar)

1. conservative, one who follows the principles of the conservatism

Declension

Inflection
Nominative	muhafazakâr
Definite accusative	muhafazakârı
	Singular	Plural
Nominative	muhafazakâr	muhafazakârlar
Definite accusative	muhafazakârı	muhafazakârları
Dative	muhafazakâra	muhafazakârlara
Locative	muhafazakârda	muhafazakârlarda
Ablative	muhafazakârdan	muhafazakârlardan
Genitive	muhafazakârın	muhafazakârların
Predicative forms Singular Plural 1st singular muhafazakârım muhafazakârlarım 2nd singular muhafazakârsın muhafazakârlarsın 3rd singular muhafazakâr muhafazakârdır muhafazakârlar muhafazakârlardır 1st plural muhafazakârız muhafazakârlarız 2nd plural muhafazakârsınız muhafazakârlarsınız 3rd plural muhafazakârlar muhafazakârlardır

Adjective

muhafazakâr

1. conservative

Derived terms

• muhafazakârlık