negoci
Catalan
editEtymology
editBorrowed from Latin negōtium, possibly a semi-learned term. First attested in the 14th century.[1]
Noun
editnegoci m (plural negocis)
Derived terms
editRelated terms
editReferences
edit- ^ “negoci”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading
edit- “negoci” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “negoci” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “negoci” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Esperanto
editEtymology
editFrom negoco.
Verb
editnegoci (present negocas, past negocis, future negocos, conditional negocus, volitive negocu)
- to trade, do business
Romanian
editEtymology
editUnknown.
Noun
editnegoci n (uncountable)
Declension
edit declension of negoci (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) negoci | negociul |
genitive/dative | (unui) negoci | negociului |
vocative | negociule |