obüs

See also: obus

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوبوس (obüs), from French obus.

Pronunciation

• IPA^(key): /o.bys/

Noun

obüs (definite accusative obüsü, plural obüsler)

1. (military) howitzer
2. (military) shell

Declension

Inflection
Nominative	obüs
Definite accusative	obüsü
	Singular	Plural
Nominative	obüs	obüsler
Definite accusative	obüsü	obüsleri
Dative	obüse	obüslere
Locative	obüste	obüslerde
Ablative	obüsten	obüslerden
Genitive	obüsün	obüslerin