Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of obligō (bind in obligation).

Participle edit

obligātus (feminine obligāta, neuter obligātum); first/second-declension participle

  1. obliged, made liable, having been bound by obligation.
  2. made guilty, having been made guilty.
  3. mortgaged, pawned, having been mortgaged.
  4. restrained, impeded, having been restrained.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative obligātus obligāta obligātum obligātī obligātae obligāta
Genitive obligātī obligātae obligātī obligātōrum obligātārum obligātōrum
Dative obligātō obligātō obligātīs
Accusative obligātum obligātam obligātum obligātōs obligātās obligāta
Ablative obligātō obligātā obligātō obligātīs
Vocative obligāte obligāta obligātum obligātī obligātae obligāta

Descendants edit

References edit

  • obligatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obligatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to be the slave of superstition: superstitione teneri, constrictum esse, obligatum esse