obtortus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of obtorqueō.
Participle
editobtortus (feminine obtorta, neuter obtortum); first/second-declension participle
- turned towards
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obtortus | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta | |
Genitive | obtortī | obtortae | obtortī | obtortōrum | obtortārum | obtortōrum | |
Dative | obtortō | obtortō | obtortīs | ||||
Accusative | obtortum | obtortam | obtortum | obtortōs | obtortās | obtorta | |
Ablative | obtortō | obtortā | obtortō | obtortīs | |||
Vocative | obtorte | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta |
References
edit- “obtortus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obtortus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.