oyna

Turkish

Verb

oyna

1. second-person singular imperative of oynamak

Uzbek

Etymology

From Persian آیینه (âyine). Compare Turkish ayna.

Noun

oyna (plural oynalar)

1. mirror

   Synonym: koʻzgu

Declension

Declension of oyna

	singular	plural
nominative	oyna	oynalar
genitive	oynaning	oynalarning
dative	oynaga	oynalarga
definite accusative	oynani	oynalarni
locative	oynada	oynalarda
ablative	oynadan	oynalardan

Possessive forms of oyna

my	singular	plural
nominative	oynam	oynalarim
genitive	oynamning	oynalarimning
dative	oynamga	oynalarimga
definite accusative	oynamni	oynalarimni
locative	oynamda	oynalarimda
ablative	oynamdan	oynalarimdan
your	singular	plural
nominative	oynang	oynalaring
genitive	oynangning	oynalaringning
dative	oynangga	oynalaringga
definite accusative	oynangni	oynalaringni
locative	oynangda	oynalaringda
ablative	oynangdan	oynalaringdan
her/his/its	singular	plural
nominative	oynasi	oynalari
genitive	oynasining	oynalarining
dative	oynasiga	oynalariga
definite accusative	oynasini	oynalarini
locative	oynasida	oynalarida
ablative	oynasidan	oynalaridan
our	singular	plural
nominative	oynamiz	oynalarimiz
genitive	oynamizning	oynalarimizning
dative	oynamizga	oynalarimizga
definite accusative	oynamizni	oynalarimizni
locative	oynamizda	oynalarimizda
ablative	oynamizdan	oynalarimizdan
your	singular	plural
nominative	oynangiz	oynalaringiz
genitive	oynangizning	oynalaringizning
dative	oynangizga	oynalaringizga
definite accusative	oynangizni	oynalaringizni
locative	oynangizda	oynalaringizda
ablative	oynangizdan	oynalaringizdan
their	singular	plural
nominative	oynasi	oynalari
genitive	oynasining	oynalarining
dative	oynasiga	oynalariga
definite accusative	oynasini	oynalarini
locative	oynasida	oynalarida
ablative	oynasidan	oynalaridan