pantà
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Italian pantano. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
pantà m (plural pantans)
Derived terms edit
References edit
- ^ “pantà”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “pantà” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “pantà” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “pantà” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.