percontatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect participle of percontor
Participle edit
percontātus (feminine percontāta, neuter percontātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | percontātus | percontāta | percontātum | percontātī | percontātae | percontāta | |
Genitive | percontātī | percontātae | percontātī | percontātōrum | percontātārum | percontātōrum | |
Dative | percontātō | percontātō | percontātīs | ||||
Accusative | percontātum | percontātam | percontātum | percontātōs | percontātās | percontāta | |
Ablative | percontātō | percontātā | percontātō | percontātīs | |||
Vocative | percontāte | percontāta | percontātum | percontātī | percontātae | percontāta |