perdoctus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of perdoceō.
Participle
editperdoctus (feminine perdocta, neuter perdoctum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | perdoctus | perdocta | perdoctum | perdoctī | perdoctae | perdocta | |
Genitive | perdoctī | perdoctae | perdoctī | perdoctōrum | perdoctārum | perdoctōrum | |
Dative | perdoctō | perdoctō | perdoctīs | ||||
Accusative | perdoctum | perdoctam | perdoctum | perdoctōs | perdoctās | perdocta | |
Ablative | perdoctō | perdoctā | perdoctō | perdoctīs | |||
Vocative | perdocte | perdocta | perdoctum | perdoctī | perdoctae | perdocta |
References
edit- “perdoctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers