permotus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of permoveō.
Participle
editpermōtus (feminine permōta, neuter permōtum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | permōtus | permōta | permōtum | permōtī | permōtae | permōta | |
Genitive | permōtī | permōtae | permōtī | permōtōrum | permōtārum | permōtōrum | |
Dative | permōtō | permōtō | permōtīs | ||||
Accusative | permōtum | permōtam | permōtum | permōtōs | permōtās | permōta | |
Ablative | permōtō | permōtā | permōtō | permōtīs | |||
Vocative | permōte | permōta | permōtum | permōtī | permōtae | permōta |
References
edit- “permotus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- permotus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.