pinĉi

See also: pinci

Esperanto

Etymology

Borrowed from English pinch, from Latin *pīnciō, ultimately of Germanic origin. Compare French pincer, Italian pinzare.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpint͡ʃi]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -int͡ʃi
• Hyphenation: pin‧ĉi

Verb

pinĉi (present pinĉas, past pinĉis, future pinĉos, conditional pinĉus, volitive pinĉu)

1. to pinch
2. to pluck (a guitar, etc.)

Conjugation

Conjugation of pinĉi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		pinĉas		pinĉis		pinĉos
active participle		pinĉanta	pinĉantaj	pinĉinta	pinĉintaj	pinĉonta	pinĉontaj
	acc.	pinĉantan	pinĉantajn	pinĉintan	pinĉintajn	pinĉontan	pinĉontajn
passive participle		pinĉata	pinĉataj	pinĉita	pinĉitaj	pinĉota	pinĉotaj
	acc.	pinĉatan	pinĉatajn	pinĉitan	pinĉitajn	pinĉotan	pinĉotajn
nominal active participle		pinĉanto	pinĉantoj	pinĉinto	pinĉintoj	pinĉonto	pinĉontoj
	acc.	pinĉanton	pinĉantojn	pinĉinton	pinĉintojn	pinĉonton	pinĉontojn
nominal passive participle		pinĉato	pinĉatoj	pinĉito	pinĉitoj	pinĉoto	pinĉotoj
	acc.	pinĉaton	pinĉatojn	pinĉiton	pinĉitojn	pinĉoton	pinĉotojn
adverbial active participle		pinĉante		pinĉinte		pinĉonte
adverbial passive participle		pinĉate		pinĉite		pinĉote

infinitive		pinĉi						imperative		pinĉu						conditional		pinĉus

Derived terms

• pinĉado
• pinĉilo
• pinĉo