praeductorius
Latin
editEtymology
editFrom *praeductor + -ius.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /prae̯.dukˈtoː.ri.us/, [präe̯d̪ʊkˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pre.dukˈto.ri.us/, [pred̪ukˈt̪ɔːrius]
Adjective
editpraeductōrius (feminine praeductōria, neuter praeductōrium); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praeductōrius | praeductōria | praeductōrium | praeductōriī | praeductōriae | praeductōria | |
Genitive | praeductōriī | praeductōriae | praeductōriī | praeductōriōrum | praeductōriārum | praeductōriōrum | |
Dative | praeductōriō | praeductōriō | praeductōriīs | ||||
Accusative | praeductōrium | praeductōriam | praeductōrium | praeductōriōs | praeductōriās | praeductōria | |
Ablative | praeductōriō | praeductōriā | praeductōriō | praeductōriīs | |||
Vocative | praeductōrie | praeductōria | praeductōrium | praeductōriī | praeductōriae | praeductōria |
References
edit- “praeductorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.