praevaliturus
Latin
editEtymology
editFuture active participle of praevaleō
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /prae̯.u̯aˈli.tu.rus/, [präe̯u̯äˈlʲɪt̪ʊrʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pre.vaˈli.tu.rus/, [preväˈliːt̪urus]
Participle
editpraevalitūrus (feminine praevalitūra, neuter praevalitūrum); first/second-declension participle
- about to be superior, about to prevail
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praevalitūrus | praevalitūra | praevalitūrum | praevalitūrī | praevalitūrae | praevalitūra | |
Genitive | praevalitūrī | praevalitūrae | praevalitūrī | praevalitūrōrum | praevalitūrārum | praevalitūrōrum | |
Dative | praevalitūrō | praevalitūrō | praevalitūrīs | ||||
Accusative | praevalitūrum | praevalitūram | praevalitūrum | praevalitūrōs | praevalitūrās | praevalitūra | |
Ablative | praevalitūrō | praevalitūrā | praevalitūrō | praevalitūrīs | |||
Vocative | praevalitūre | praevalitūra | praevalitūrum | praevalitūrī | praevalitūrae | praevalitūra |