provokatör

Swedish

Etymology

Borrowed from French provocateur, from Latin prōvocātor.

Noun

provokatör c

1. provocateur

Declension

Declension of provokatör
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	provokatör	provokatören	provokatörer	provokatörerna
Genitive	provokatörs	provokatörens	provokatörers	provokatörernas

Related terms

• provocera
• provokation

Further reading

• provokatör in Svenska Akademiens ordböcker

Turkish

Alternative forms

• provakatör (misspelling)

Etymology

From French provocateur.

Pronunciation

• IPA^(key): /p(ɯ)ɾo.vo.kɑ.tœɾ/
• Rhymes: -œɾ

Noun

provokatör (definite accusative provokatörü, plural provokatörler)

1. provocateur

   Synonym: kışkırtmacı

Declension

Inflection
Nominative	provokatör
Definite accusative	provokatörü
	Singular	Plural
Nominative	provokatör	provokatörler
Definite accusative	provokatörü	provokatörleri
Dative	provokatöre	provokatörlere
Locative	provokatörde	provokatörlerde
Ablative	provokatörden	provokatörlerden
Genitive	provokatörün	provokatörlerin
Predicative forms Singular Plural 1st singular provokatörüm provokatörlerim 2nd singular provokatörsün provokatörlersin 3rd singular provokatör provokatördür provokatörler provokatörlerdir 1st plural provokatörüz provokatörleriz 2nd plural provokatörsünüz provokatörlersiniz 3rd plural provokatörler provokatörlerdir