przytcza

Old Polish

Alternative forms

• przyczcza

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pritъča.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝itt͡ʃʲa/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝itt͡ʃʲa/

Noun

przytcza f

1. incident, occurrence
   • 1972 [15th century], Józef Reczek, Wacław Twardzik, editors, Najstarsze staropolskie tłumaczenie ortyli magdeburskich wg rkpsu nr 50, pages 34, 3:

     Gdyby czlowyek byl radzczą..., a gyego przyyaczyelowy by szye nyeyaka rzecz albo przydczą gemv przygodzyla, a then radcza by odstąpyl radzecz y prawa..., a przystapyl sz bronya... ku swemv przyyaczyelowy..., czo ten za to ma czyrpyecz?

     [Gdyby człowiek był radźcą..., a jego przyjacielowi by sie niejaka rzecz albo przytcza jemu przygodziła, a ten radca by odstąpił radziec i prawa..., a przystąpił z bronią... ku swemu przyjacielowi..., co ten za to ma cirpieć?]

2. (attested in Lesser Poland) tale, parable
   • 1892 [1484], Hieronim Łopaciński, editor, Reguła trzeciego zakonu św. Franciszka i drobniejsze zabytki języka polskiego z końca w. XV i początku XVI‎^[1], Krakow, page 717:

     A thaka vyącz przyssyąga ma byczi..., vyąwszy thy przydcze (in casibus), tho yesth dla pokoyu, dla vyary, dla krzywdy albo dla pothvarzy

     [A taka więc przysięga ma być..., wyjąwszy ty przytcze (in casibus), to jest dla pokoju, dla wiary, dla krzywdy albo dla potwarzy]

Derived terms

adverbs

• z przytcze
• za przytczą

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przytcza”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN