quadrilaterus
Latin edit
Etymology edit
New Latin term, first attested in 1560, from quadri- (“four”) + latus (“side, flank”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kʷa.driˈla.te.rus/, [kʷäd̪rɪˈɫ̪ät̪ɛrʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kwa.driˈla.te.rus/, [kwäd̪riˈläːt̪erus]
Adjective edit
quadrilaterus (feminine quadrilatera, neuter quadrilaterum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | quadrilaterus | quadrilatera | quadrilaterum | quadrilaterī | quadrilaterae | quadrilatera | |
Genitive | quadrilaterī | quadrilaterae | quadrilaterī | quadrilaterōrum | quadrilaterārum | quadrilaterōrum | |
Dative | quadrilaterō | quadrilaterō | quadrilaterīs | ||||
Accusative | quadrilaterum | quadrilateram | quadrilaterum | quadrilaterōs | quadrilaterās | quadrilatera | |
Ablative | quadrilaterō | quadrilaterā | quadrilaterō | quadrilaterīs | |||
Vocative | quadrilatere | quadrilatera | quadrilaterum | quadrilaterī | quadrilaterae | quadrilatera |
Descendants edit
- Catalan: quadrilàter
- English: quadrilateral
- French: quadrilatère
- Galician: cuadrilátero
- Italian: quadrilatero
- Portuguese: quadrilátero
- Spanish: cuadrilátero
References edit
- “quadrilaterus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quadrilaterus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- quadrilaterus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.