quadripartitus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of quadripartiō (“divide in four parts”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kʷa.dri.parˈtiː.tus/, [kʷäd̪rɪpärˈt̪iːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kwa.dri.parˈti.tus/, [kwäd̪ripärˈt̪iːt̪us]
Participle
editquadripartītus (feminine quadripartīta, neuter quadripartītum, adverb quadripartītō); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | quadripartītus | quadripartīta | quadripartītum | quadripartītī | quadripartītae | quadripartīta | |
Genitive | quadripartītī | quadripartītae | quadripartītī | quadripartītōrum | quadripartītārum | quadripartītōrum | |
Dative | quadripartītō | quadripartītō | quadripartītīs | ||||
Accusative | quadripartītum | quadripartītam | quadripartītum | quadripartītōs | quadripartītās | quadripartīta | |
Ablative | quadripartītō | quadripartītā | quadripartītō | quadripartītīs | |||
Vocative | quadripartīte | quadripartīta | quadripartītum | quadripartītī | quadripartītae | quadripartīta |
Derived terms
editRelated terms
editDescendants
edit- English: quadripartite
- Italian: quadripartito
References
edit- “quadripartitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “quadripartitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- quadripartitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the succession of the four seasons: commutationes temporum quadripartitae
- the succession of the four seasons: commutationes temporum quadripartitae