Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of recondō.

Participle

edit

reconditus (feminine recondita, neuter reconditum, comparative reconditior); first/second-declension participle

  1. concealed
  2. hidden

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative reconditus recondita reconditum reconditī reconditae recondita
Genitive reconditī reconditae reconditī reconditōrum reconditārum reconditōrum
Dative reconditō reconditō reconditīs
Accusative reconditum reconditam reconditum reconditōs reconditās recondita
Ablative reconditō reconditā reconditō reconditīs
Vocative recondite recondita reconditum reconditī reconditae recondita

Derived terms

edit

Descendants

edit

References

edit
  • reconditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • reconditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • reconditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • profound erudition: doctrina recondita
    • profound scientific education: litterae interiores et reconditae, artes reconditae
    • profound sentiments: sententiae reconditae ex exquisitae (Brut. 97. 274)