refotus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of refoveō
Participle edit
refōtus (feminine refōta, neuter refōtum); first/second-declension participle
- restored
- recovered
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | refōtus | refōta | refōtum | refōtī | refōtae | refōta | |
Genitive | refōtī | refōtae | refōtī | refōtōrum | refōtārum | refōtōrum | |
Dative | refōtō | refōtō | refōtīs | ||||
Accusative | refōtum | refōtam | refōtum | refōtōs | refōtās | refōta | |
Ablative | refōtō | refōtā | refōtō | refōtīs | |||
Vocative | refōte | refōta | refōtum | refōtī | refōtae | refōta |
References edit
- “refotus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press