remivagus
Latin
editEtymology
editFrom rēmus (“oar”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /reːˈmi.u̯a.ɡus/, [reːˈmiu̯äɡʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /reˈmi.va.ɡus/, [reˈmiːväɡus]
Adjective
editrēmivagus (feminine rēmivaga, neuter rēmivagum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rēmivagus | rēmivaga | rēmivagum | rēmivagī | rēmivagae | rēmivaga | |
Genitive | rēmivagī | rēmivagae | rēmivagī | rēmivagōrum | rēmivagārum | rēmivagōrum | |
Dative | rēmivagō | rēmivagō | rēmivagīs | ||||
Accusative | rēmivagum | rēmivagam | rēmivagum | rēmivagōs | rēmivagās | rēmivaga | |
Ablative | rēmivagō | rēmivagā | rēmivagō | rēmivagīs | |||
Vocative | rēmivage | rēmivaga | rēmivagum | rēmivagī | rēmivagae | rēmivaga |
References
edit- “remivagus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- remivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.