Home
Random
Log in
Settings
Donations
About Wiktionary
Disclaimers
Search
rincarate
Language
Watch
Edit
Contents
1
Italian
1.1
Etymology 1
1.1.1
Verb
1.2
Etymology 2
1.2.1
Participle
1.3
Anagrams
Italian
edit
Etymology 1
edit
Verb
edit
rincarate
inflection of
rincarare
:
second-person
plural
present
indicative
second-person
plural
imperative
Etymology 2
edit
Participle
edit
rincarate
f
pl
feminine
plural
of
rincarato
Anagrams
edit
Terracina
,
arrecanti
,
catarrine
,
incartare
,
incarterà
,
ricantare
,
ricanterà
,
trancerai
,
tranciare