súcube
Catalan edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Medieval Latin succuba (“courtesan; evil spirit”) with spelling and grammatical gender influenced by íncube.
Pronunciation edit
Noun edit
súcube m (plural súcubes)
- succubus (evil spirit)
Related terms edit
Further reading edit
- “súcube” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “súcube”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “súcube” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “súcube” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.