Latin

edit

Etymology

edit

Of Celtic origin, from a Gaulish derivative of Proto-Celtic *sekʷetor (follow).[1] Attested in the Lex Salica.[2]

Noun

edit

segusius m (genitive segusiī or segusī); second declension (Late Latin)

  1. a hunting-dog

Inflection

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative segusius segusia segusium segusiī segusiae segusia
Genitive segusiī segusiae segusiī segusiōrum segusiārum segusiōrum
Dative segusiō segusiō segusiīs
Accusative segusium segusiam segusium segusiōs segusiās segusia
Ablative segusiō segusiā segusiō segusiīs
Vocative segusie segusia segusium segusiī segusiae segusia

Descendants

edit
  • Old Lombard: sevux
  • Italian: segugio
  • Spanish: sabueso
  • Portuguese: sabujo

References

edit
  1. ^ Morris Jones, John (1913) A Welsh Grammar, Historical and Comparative, Oxford: Clarendon Press, § 210 x (3)
  2. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “segūsius”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 11: S–Si, page 414