sesaminus
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek σησάμινος (sēsáminos).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /seːˈsa.mi.nus/, [s̠eːˈs̠ämɪnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /seˈsa.mi.nus/, [seˈs̬äːminus]
Adjective edit
sēsaminus (feminine sēsamina, neuter sēsaminum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sēsaminus | sēsamina | sēsaminum | sēsaminī | sēsaminae | sēsamina | |
Genitive | sēsaminī | sēsaminae | sēsaminī | sēsaminōrum | sēsaminārum | sēsaminōrum | |
Dative | sēsaminō | sēsaminō | sēsaminīs | ||||
Accusative | sēsaminum | sēsaminam | sēsaminum | sēsaminōs | sēsaminās | sēsamina | |
Ablative | sēsaminō | sēsaminā | sēsaminō | sēsaminīs | |||
Vocative | sēsamine | sēsamina | sēsaminum | sēsaminī | sēsaminae | sēsamina |
References edit
- “sesaminus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sesaminus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.