skutur

Icelandic

Etymology

From Old Norse skutr, from Proto-Germanic *skutiz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskʏːtʏr/

  Rhymes: -ʏːtʏr

Noun

skutur m (genitive singular skuts, nominative plural skutir or skutar)

1. (nautical) stern

Declension

declension of skutur

m-s2	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skutur	skuturinn	skutir	skutirnir
accusative	skut	skutinn	skuti	skutina
dative	skuti / skut	skutnum	skutum	skutunum
genitive	skuts	skutsins	skuta	skutanna

or

declension of skutur

m-s1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skutur	skuturinn	skutar	skutarnir
accusative	skut	skutinn	skuta	skutana
dative	skuti / skut	skutnum	skutum	skutunum
genitive	skuts	skutsins	skuta	skutanna

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)