smilný
Czech
editEtymology
editInherited from Proto-Slavic *mls, perhaps related to Welsh blys (“desirous, lustful, greedy”), Middle Breton blisic, blysyc (“pleasant, indulgent”), modern Breton blizik.[1]
Pronunciation
editAdjective
editsmilný
Declension
editDeclension of smilný (hard)
singular | ||||
---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | |
nominative | smilný | smilná | smilné | |
genitive | smilného | smilné | smilného | |
dative | smilnému | smilné | smilnému | |
accusative | smilného | smilný | smilnou | smilné |
locative | smilném | smilné | smilném | |
instrumental | smilným | smilnou | smilným | |
plural | ||||
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | |
nominative | smilní | smilné | smilná | |
genitive | smilných | |||
dative | smilným | |||
accusative | smilné | smilná | ||
locative | smilných | |||
instrumental | smilnými |
Related terms
editSee also
editReferences
edit- ^ Lingua Posnaniensis, Volumes 5-6, p. 94