spreka
Faroese Edit
Etymology Edit
From Old Norse spraka (‘to crackle’), compare spráka.
Verb Edit
spreka (third person singular past indicative sprekaði, third person plural past indicative sprekað, supine sprekað)
Conjugation Edit
Conjugation of spreka (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | spreka | |
supine | sprekað | |
participle (a6)1 | sprekandi | sprekaður |
present | past | |
first singular | spreki | sprekaði |
second singular | sprekar | sprekaði |
third singular | sprekar | sprekaði |
plural | spreka | sprekaðu |
imperative | ||
singular | spreka! | |
plural | sprekið! | |
1Only the past participle being declined. |
Synonyms Edit
Old Frisian Edit
Verb Edit
spreka
Conjugation Edit
Conjugation of spreka (strong class 5)
infinitive | spreka | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | spreke | sprak |
2nd person singular | sprekest, sprekst | sprakest, sprakst |
3rd person singular | spreketh, sprekth | sprak |
plural | sprekath | sprēken |
subjunctive | present | past |
singular | spreke | sprēke |
plural | spreke, spreken | sprēke, sprēken |
imperative | present | |
singular | sprek | |
plural | spreketh | |
participle | present | past |
sprekande | espreken, spreken |