spreka
Faroese
editEtymology
editFrom Old Norse spraka (‘to crackle’), compare spráka.
Verb
editspreka (third person singular past indicative sprekaði, third person plural past indicative sprekað, supine sprekað)
Conjugation
editConjugation of spreka (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | spreka | |
supine | sprekað | |
participle (a6)1 | sprekandi | sprekaður |
present | past | |
first singular | spreki | sprekaði |
second singular | sprekar | sprekaði |
third singular | sprekar | sprekaði |
plural | spreka | sprekaðu |
imperative | ||
singular | spreka! | |
plural | sprekið! | |
1Only the past participle being declined. |
Synonyms
editOld Frisian
editVerb
editspreka
Conjugation
editConjugation of spreka (strong class 5)
infinitive | spreka | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | spreke | sprak |
2nd person singular | sprekest, sprekst | sprakest, sprakst |
3rd person singular | spreketh, sprekth | sprak |
plural | sprekath | sprēken |
subjunctive | present | past |
singular | spreke | sprēke |
plural | spreke, spreken | sprēke, sprēken |
imperative | present | |
singular | sprek | |
plural | spreketh | |
participle | present | past |
sprekande | espreken, spreken |