styrkleikr

Old Norse

Etymology

From styrkr +‎ -leikr.

Noun

styrkleikr m

1. strength

Declension

  Declension of styrkleikr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	styrkleikr	styrkleikrinn	styrkleikar	styrkleikarnir
accusative	styrkleik	styrkleikinn	styrkleika	styrkleikana
dative	styrkleiki	styrkleikinum	styrkleikum	styrkleikunum
genitive	styrkleiks	styrkleiksins	styrkleika	styrkleikanna

References

• “styrkleikr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press