succubitus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of succumbō.
Participle edit
succubitus (feminine succubita, neuter succubitum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | succubitus | succubita | succubitum | succubitī | succubitae | succubita | |
Genitive | succubitī | succubitae | succubitī | succubitōrum | succubitārum | succubitōrum | |
Dative | succubitō | succubitō | succubitīs | ||||
Accusative | succubitum | succubitam | succubitum | succubitōs | succubitās | succubita | |
Ablative | succubitō | succubitā | succubitō | succubitīs | |||
Vocative | succubite | succubita | succubitum | succubitī | succubitae | succubita |