suetus
Latin
editAlternative forms
editEtymology
editPerfect passive participle of suescō (“I accustom, habituate”).
Participle
editsuētus (feminine suēta, neuter suētum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | suētus | suēta | suētum | suētī | suētae | suēta | |
Genitive | suētī | suētae | suētī | suētōrum | suētārum | suētōrum | |
Dative | suētō | suētō | suētīs | ||||
Accusative | suētum | suētam | suētum | suētōs | suētās | suēta | |
Ablative | suētō | suētā | suētō | suētīs | |||
Vocative | suēte | suēta | suētum | suētī | suētae | suēta |
Descendants
edit- → Portuguese: suéto
References
edit- “suetus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suetus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.